Yani, işte ben ve koşuyorum. Şu anda The Hub’da oturuyorum, bir Dr Pepper şişesini kucaklıyorum ve aynı Dr Pepper şişesinin içeriğinden dolayı biraz şişkin hissediyorum. Carl başka bir gösterime gitti, bu arada, bu yılki Edinburgh Uluslararası Film Festivali’nin ilk iki filminden bazı düşüncelerimi bırakabileceğimi düşündüm.
Ziyaretçi , yönetmen Thomas McCarthy’nin Peter Dinklage’ı bir eleştirel beğeni dalgası üzerine daha geniş dünyaya getiren The Station Agent filminin devamı. McCarthy’nin draması, New York’taki bir akademik konferans için Connecticut’taki evini terk eden sessiz bir dul ve yarı zamanlı profesör olan Walter’ı (Richard Jenkins, en çok Six Feet Under ile tanınır) takip eder; zar zor işini bile – ve dairesinde bir çift gecekonduya rastlar. Tarek (Haaz Sleiman) ve Zainab’ın (Danai Gurira) bir süredir New York’ta yaşamalarına rağmen mülteci oldukları gergin, zar zor aydınlatılmış bir sahnede hızla kurulur. Çiftin nerede yaşayabileceği konusunda çok az seçeneği olan Walter onları içeri alır.
Burada, büyüleyici Tarek’in bir müzisyen – bir djembe oyuncusu olduğunu, sokak çalgıcılarla davul dövmeleri yaptığını ve caz kulüplerinde şarkı söylediğini görüyoruz – ve Walter’ın müzikal becerilerine yavaş yavaş çekilip onunla arkadaş olduğunu öğreniyoruz. Şimdiye kadar, Walter Groove’u Nasıl Geri Aldı? Ardından Tarek tutuklanır, bir gözaltı merkezine götürülür ve baştan beri telgrafla söylenen sınır dışı edilmekle tehdit edilir. Ancak McCarthy’nin filmi öngörülebilirliğiyle değil, dürüstlüğüyle başarılı oluyor. Evet, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki yasadışı göçmenlik meselesi hakkında çok fazla şey söylenmiyor – bize bunun adil olmadığı söylendi, ki zaten bir bakıma anladık – ama Ziyaretçi duygularını o kadar tutkulu bir şekilde giyiyor ki, saygı duyamazsınız. bağırmak içindir.
Comments are closed.